Jeśli nie zdecydujemy się na kominek jeszcze w czasie projektowania naszego wymarzonego domu, nic nie stoi na przeszkodzie, by zainwestować w niego później. Zmiana taka wymaga jednak dodatkowych zabiegów. Aby usiąść w fotelu przed urokliwym ceglanym kominkiem, należy wcześniej uzbroić się w cierpliwość i energię – budowa kominka może być wyczerpująca. Tym bardziej miło będzie zasiąść przed nim w wygodnym fotelu z kubkiem herbaty w dłoniach.
Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. „w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie” dokładnie określa, w jakich warunkach można dostawić kominek. Rozdział 4, § 132. Pkt. 3 mówi: „Kominki opalane drewnem z otwartym paleniskiem lub zamkniętym wkładem kominkowym mogą być instalowane wyłącznie w budynkach jednorodzinnych mieszkalnych w zabudowie zagrodowej i rekreacji indywidualnej oraz niskich budynkach wielorodzinnych w pomieszczeniach:
1. o kubaturze wynikającej ze wskaźnika 4 m3/kW nominalnej mocy cieplnej kominka, lecz nie mniejszej niż 30 m3;
2. spełniających wymagania dotyczące wentylacji, o których mowa w § 150 ust. 9;
3. posiadających przewody kominowe określone w § 140 ust. 1 i 2 oraz § 145 ust. 1;
4. w których możliwy jest dopływ powietrza do paleniska kominka w ilości:
• co najmniej 10 m3/h na 1 kW nominalnej mocy cieplnej kominka - dla kominków o obudowie zamkniętej;
• zapewniającej nie mniejszą prędkość przepływu powietrza w otworze komory spalania niż 0,2 m/s - dla kominków o obudowie otwartej.”
Paragraf 140 natomiast wskazuje dokładne wymiary, jakimi powinny charakteryzować się przewody kominowe: „Trzony kuchenne i kotły grzewcze na paliwo stałe oraz kominki z otwartym paleniskiem lub zamkniętym wkładem kominkowym o wielkości otworu paleniskowego kominka do 0,25 m2 mogą być przyłączone wyłącznie o własnego, samodzielnego przewodu kominowego dymowego, posiadającego co najmniej wymiary 0,14x0,14 m lub średnice 0,15 m, a w przypadku trzonów kuchennych typu restauracyjnego oraz kominków o większym otworze paleniskowym - co najmniej 0,14x0,27 m lub średnice 0,18 m, przy czym dla większych przewodów o przekroju prostokątnym należy zachować stosunek wymiarów boków 3:2” (Dział IV, rozdział 5, §140, punkt 1.; Dz. U. Nr 75, poz. 690, z 2003 r. Nr 33, poz. 270 oraz z 2004 r. Nr 109, poz. 1156).
Kominek nie może być jedynym źródłem ciepła budynku, ponieważ nie jest on przeznaczony do ogrzewania. Sporną kwestią pozostaje czy można uznać za źródło ciepła kominek rozprowadzający ciepło za pomocą wody czy powietrza. Warto w takim wypadku udać się do organu wydającego pozwolenie na budowę i poprosić o ich specjalistyczną opinię na ten temat.
Jeśli chodzi o wspomniane pozwolenia na budowę, to bez powyższego nie możemy rozpocząć budowy kominka. Jest to proces z dużą ingerencją w konstrukcję budynku, a ciężkie kominki z cegieł wymagają dodatkowego fundamentu. Nie jest to więc taka prosta sprawa. Kolejne utrudnienia mogą sprawiać przewody kominowe opisane w Rozporządzeniu o warunkach technicznych. Gdy posiadamy dodatkowy przewód wentylacyjny, sprawa jest prosta: zmieniamy jego zastosowanie i możemy zabierać się za budowę kominka.
Jednak kiedy nie posiadamy przewodu kominowego, musimy go dobudować według zaleceń rozporządzenia. Jeśli zdecydujemy się na murowany komin, należy dobudować taki na zewnątrz budynku. Może przylegać do ściany, jednak powinien mieć oddzielny fundament. Drugą opcją jest dostawienie komina aluminiowego. Jest on lekki, nie wymaga dodatkowego fundamentu i może być swobodnie przytwierdzony do ściany zewnętrznej.
Gdy stan prawny mamy już ustalony i rozwiązaną sprawę fundamentów, możemy zabrać się za murowanie komina. Ceglany kominek, łącznie z zaprawą, może ważyć nawet kilkaset kilogramów. Warto więc, by wylewka pod kominek była odpowiednio zbrojona i stanowiła solidną podstawę. Zdolność do kumulacji ciepła to główna cecha, jaką powinniśmy się kierować przy wyborze płyty paleniskowej. Gruba na około 12 cm płyta powinna także posiadać odporność na wysoką temperaturę.
Po zainstalowaniu płyty paleniskowej możemy skupić się na cegłach i spoinie. Ściany boczne i tylną najlepiej wybudować z cegieł szamotowych połączonych zaprawą szamotową. Zewnętrzną część kominka możemy z powodzeniem okleić cegłami klinkierowymi.
Gdy budujemy okap, pamiętać należy o tym, że powinien być on wyposażony w mechanizm regulacji ciągu. Dzięki temu regulacja odpływu spalin będzie łatwiejsza. Nie można zapomnieć również o komorze dymowej, która musi być usytuowana w górnej części okapu nad płytą paleniskową. Drzwiczki najlepiej montować po zakończeniu prac, jednak ważne jest, by bardzo dokładnie wymierzyć otwory. Ograniczy to kłopoty z ich montażem do minimum.
Końcowym etapem w tworzeniu kominka jest wykonanie jego zabudowy. W nadawaniu kominkowi ostatecznego szlifu pomoże zabudowa. Cegła klinkierowa i kamień naturalny to tylko dwa z wielu możliwych rozwiązań. Zwieńczeniem całej konstrukcji będzie podłoga. To ważny element i – podobnie jak zabudowa kominka - powinien być ognioodporny. Na podłogę wokół kominka nie możemy stosować materiałów, które w krótkim czasie ulegną zniszczeniu. Warto więc zastanowić się nad droższymi, bardziej wytrzymałymi materiałami i cieszyć się wymarzonym kominkiem na lata.