Scirocco

I-sza i II-ga generacja Scirocco znalazła 800.000 nabywców i stała się najpopularniejszym w historii Volkswagenem coupé.
Zaprezentowane w 1974 roku Scirocco już dawno zyskało miano auta kultowego. Zaprojektowane przez słynnego Giorgio Giugiaro było przystępnym, przystosowanym do codziennego użytku, a dzięki napędowi na przednią oś – bezpiecznym samochodem sportowym na każdy dzień roku.

Właśnie do tej tradycji nawiązuje nowe Scirocco. Oferuje przyjemność jazdy, supernowoczesne technologie, jak na przykład adaptacyjna regulacja zawieszenia (DCC) i nowa 7-biegowa przekładnia DSG, efektywne silniki wyłącznie z turbodoładowaniem o mocy do 147 kW / 200 KM, miejsce dla czterech dorosłych osób (mimo zwartej sylwetki coupé), maksymalne bezpieczeństwo oraz typową dla każdego Volkswagena przydatność w życiu codziennym. 

Trzecia generacja Scirocco została zaprojektowana przez stylistów jako jednoznacznie sportowy samochód. Nowy model jest przestronniejszy, niż Scirocco z lat 70-tych.

W przeciwieństwie do swoich poprzedników Scirocco z 2008 roku nie ma skośnego tyłu, lecz prawie pionowy z długim dachem i odpowiednio prostopadle ustawioną tylną klapą. Ma to wiele zalet. Po pierwsze: Scirocco ma wyraźnie zarysowane proporcje. Szczególnie patrząc z tyłu od razu widać, że dach o długości 1,80 metra i pasy bocznych okien opierają się na bardzo szerokich i atletycznych „ramionach”. Scirocco ma zatem „talię” typowego samochodu sportowego. Po drugie: nowy model ma także z tyłu miejsce dla dwóch dorosłych pasażerów i bagażu. Krótko mówiąc: Scirocco o nowoczesnej sylwetce łączy w sobie wysoki poziom użyteczności w życiu codziennym z najwyższej klasy designem.

Obudowy reflektorów z czarnym połyskiem. Nowe Scirocco jako pierwszy, przedstawił, nową stylizację przedniej części nadwozia Volkswagenów. Szczególnie charakterystyczne są chromowane żarniki lamp i czarne, błyszczące wewnętrzne powierzchnie reflektorów, połączone z połyskującym pasem osłony chłodnicy. 

Dzięki swojej sylwetce Sirocco bez problemu uzyskał ponadklasowy status. 

Przód Scirocco pokazuje, jak wygląda całkowicie nowa stylistyka Volkswagena. Z jednej strony zachowuje historyczne elementy, jednocześnie robiąc wielki krok do przodu.

Osłonę chłodnicy  i zderzaki charakteryzuje ponadczasowa dynamika. Pod względem technicznym koncepcję tej części nadwozia uzupełniają rozwiązania gwarantujące bardzo dobrą ochronę pieszych. 

W górnej części przodu Scirocco stylistycznie dominują poziome linie. Między rzucającymi się w oczy podwójnymi reflektorami na błyszczącym czarnym tle rozpościera się wąski, również czarny i błyszczący pas. Poniżej znajduje się równie wyraźnie uformowany element w kolorze nadwozia. Ten określony przez ostre linie podwójny pas z czarnej osłony chłodnicy i zderzaka w kolorze nadwozia stał się nowym znakiem charakterystycznym. W dolnej części przodu doskonałe dopełnienie całości stanowi utrzymany w czarnym kolorze centralny wlot powietrza z powtarzającym się motywem rombów oraz rozmieszczone z obu stron reflektory przeciwmgielne z kierunkowskazami. 

 Sylwetka

Jeżeli przesunie się dłonią po powierzchni reflektora, następnie po błotniku i drzwiach, poczuje się wyraźnie, jak płaszczyzny przechodzą jedna w drugą - jak napinające się mięśnie. Wrażenie siły potęgują seryjne 17-calowe koła, które ze względu na szeroki rozstaw (z przodu 1.596, z tyłu 1,575 milimetrów) leżą praktycznie w jednej płaszczyźnie z karoserią. Niewidoczny słupek B, wznoszący się ku górze pas okien oraz masywny słupek C razem ze zdającą się nie mieć końca linią dachu dają niepowtarzalne wrażenie dynamiki. Spojler w tylnej części dachu wzmacnia to wrażenie, jednocześnie poprawiając docisk tylnej osi. Kolejnym zwracającym uwagę i rzutującym na całą sylwetkę elementem są trójwymiarowo ukształtowane tylne światła. 

Szerokie tylne światła – z ich niepowtarzalnym wyglądem w nocy – to najbardziej rzucający się w oczy element tyłu. O charakterze samochodu decyduje tutaj stosunek proporcji między dachem a „barkami“. Jest on mocno zaznaczony, ponieważ dach jest znacznie węższy, niż reszta nadwozia. Te cechy stylistyczne sprawiają, że Scirocco oglądany także z tyłu jednoznacznie zdradza swoją przynależność do samochodów sportowych. I tak już szeroki rozstaw kół wydaje się być jeszcze szerszy. Rozciągająca się mocno tylna klapa zasłania słupki C, które są zupełnie niewidoczne od tyłu. 

Ogólna stylistyka tylnej części nadwozia – szeroki, masywny zderzak, duży rozstaw kół, linia dachu, spojler dachowy, zachodząca daleko tylna szyba – jednoznacznie świadczy o tym, że mamy do czynienia z samochodem sportowym.

Design Scirocco pokazuje nową linię Volkswagenów. Szczególnie charakterystyczne dla przodu Scirocco są chromowane reflektory z błyszcząco-czarnym wnętrzem, połączone również czarnym, wąskim pasem osłony chłodnicy. W przypadku tego samochodu sportowego emblemat VW został umieszczony na pokrywie komory silnika. 

Scirocco to samochód sportowy na wszystkie okazje dzięki czterem „pełnowartościowym” miejscom siedzącym. Oznacza to, że także z tyłu mogą wygodnie usiąść dwie dorosłe osoby. Nawet jeżeli kierowca o wzroście 1,9 metra ustawi fotel odpowiednio do swojej postury, za nim pozostanie jeszcze wystarczająco dużo miejsca na nogi dorosłej osoby. Jeśli samochodem podróżują dwie osoby, do bagażnika można włożyć ładunek o objętości 

 do 1006 litrów. 

Najbliższe otoczenie kierowcy i pasażera w nowym Scirocco jest doprowadzone do perfekcji pod względem sportowego charakteru i ergonomii. Dla zmysłów wzroku i dotyku szczególnie przyjemne są starannie wykonane okładziny drzwi. Konsola środkowa z umieszczonymi wysoko przyciskami charakteryzuje się bardzo przejrzystym układem. Bezpośrednio pod dwoma środkowymi wylotami wentylacji umieszczono odtwarzacz audio.

Scirocco może pochwalić się zawieszeniem, które pod każdym względem zasługuje na miano „sportowego”. Niektóre moduły zawieszenia pochodzą z innych modeli Volkswagena co powoduje obniżenie kosztów i gwarantuje wysoką dynamikę jazdy. Inne zostały natomiast znacznie zmodyfikowane przed zastosowaniem w Scirocco.

Silniki były olbrzymim wyzwaniem przy projektowaniu samochodu sportowego osiągalnego dla większości społeczeństwa. Z jednej strony musiały one być dynamiczne, z drugiej – oszczędne i niedrogie. Są dwa rozwiązania tej sytuacji i oba można opisać trzema literami: TDI i TSI – silniki wysokoprężne z turbodoładowaniem i silniki benzynowe z bezpośrednim wtryskiem.

Pierwsze Scirocco w 1974 roku stało się dla wielu spełnionym marzeniem o samochodzie sportowym.

Jego nazwa oznacza ciepły, pustynny wiatr - Sirocco, nazwany „oddechem Sahary”, ponieważ niesie jej piaski w kierunku Morza Śródziemnego. Samochód ten był pierwszym napędzanym na przednią oś coupé z logo VW. Był oszczędny, dzięki napędowi na przednią oś bezpieczny, a przede wszystkim leżał w granicach możliwości finansowych przeciętnego pasjonata motoryzacji. I tak jak teraz, w 2008 roku, także w roku 1974 Scirocco dzięki swoim pełnowartościowym czterem miejscom, dużemu bagażnikowi i praktycznej tylnej klapie było wszechstronnym samochodem sportowym na każdy dzień roku. I dokładnie to zestawienie predyspozycji przekonało setki tysięcy kierowców. Dla Volkswagena pierwsza generacja Scirocco oznaczała początek nowej ery. 

Nowe Coupé sprawiało wrażenie, jakby było wykonane z jednego odlewu. Jego rozstaw osi (2,4 metra) był tak duży, jak to tylko było możliwe, rozciągnięta pokrywa silnika i krótki tył z niewielkim spojlerem w połączeniu z szerokim rozstawem kół tworzyły proporcje typowe dla klasycznego samochodu sportowego. Stworzone w Wolfsburgu Scirocco I-szej generacji było ponadto jednym z pierwszych samochodów z rynienkami deszczowymi, które doskonale pasowały do jego pozbawionego zbędnych ozdób wyglądu ogólnego. Dołączony był również pakiet nowoczesnych rozwiązań technicznych: widoczność była zaskakująco dobra, jak na sportowe coupé. Dzięki dużej tylnej klapie oraz składanej kanapie Scirocco stawało się połączeniem kombi i coupé z bagażnikiem o pojemności do 533 litrów. Ponadto Volkswagen postawił na najnowocześniejszą technikę napędu, mianowicie na montowane poprzecznie chłodzone wodą silniki. Do przedniego niezależnego zawieszenia kół z kolumnami McPhersona dołączyła jako całkowita innowacja tylna oś z zespolonymi wahaczami.

Najmocniejszy wariant – Scirocco TS – osiągało jak na tamte czasy zawrotną prędkość 175 km/h i przyspieszało do setki w jedenaście sekund; Volkswagen poważnie podchodził do przymiotnika „sportowy”.

Również Scirocco drugiej generacji (EA 491) opierało się na platformie Golfa I; podobnie jak jego poprzednik, było nadal produkowane w zakładzie Karmanna. Scirocco II o bardziej miękkich kształtach wydłużyło się z 3,85 do 4,05 metra, dzięki czemu wyglądało bardziej elegancko i oferowało więcej miejsca dla pasażerów i bagażu. Do tego doszła poprawiona aerodynamika (wartość cw = 0,38) i jeszcze oszczędniejszy napęd. W 1981 roku „nowy” Scirocco dotarł do salonów Volkswagena, wyposażony w silniki 60 KM (1,3 litra), 70 KM (1,5 litra), 85 KM (1,6 litra) i 110 KM (jako GTI i GLI). Reklama nawiązywała do sloganu dla pierwszego Scirocco: „Nie stworzylibyśmy samochodu, który byłby tylko ładny” lub „Przepraszam, że w obecności tak atrakcyjnego samochodu rozmawiamy o oszczędzaniu”. 

Spoglądając wstecz można z całą pewnością stwierdzić, że Scirocco przez prawie dwa dziesięciolecia cieszyło się niesłabnącą popularnością. Trzecia generacja Scirocco ma wielki potencjał, który na pewno pozwoli jej nawiązać do tradycji swoich poprzedników.