Design

Trendy

Kultura masowa na salonach

Tekst Magda Pawluk

2015-03-03
Kultura masowa na salonach

Pop-art jest jednym z najbardziej kontrowersyjnych prądów artystycznych. Jedni nazywają go uosobieniem kiczu, inni – sztuką. Także aranżacje wnętrz w duchu pop-artu mają zarówno swoich zwolenników, jak i zagorzałych przeciwników. Jedno jest pewne: wnętrzom utrzymanym w tym stylu nie można odmówić odwagi i kreatywności, a meble i inne elementy wyposażenia zaprojektowane zgodnie z założeniami nurtu należą do klasyki designu.

 

Pop-art (popular art) jako prąd artystyczny pojawił się w latach 50-tych w Europie, ale idealne warunki do rozwoju znalazł w Stanach Zjednoczonych. Istnieje już ponad 60 lat, a mimo to nie traci na sile, a nawet zyskuje coraz większe grono miłośników. Kierunek ten można zdefiniować jako dziedzinę sztuki użytkowej, adresowanej do masowego odbiorcy. Za jego charakterystyczną cechę uznaje się podniesienie codzienności i konsumpcjonizmu do rangi dzieła artystycznego. Pop-art. kojarzony jest głównie z osobą Andy’ego Warhola, który dzięki swoim pracom stworzył nową jakość i zainspirował kolejnych twórców oraz przedstawicieli różnych dziedzin, w tym oczywiście architektów, projektantów wnętrz, mebli i elementów dekoracyjnych.

 

 

 

TANIE WNĘTRZE W STYLU POP

Wielu właścicieli mieszkań i domów chętnie korzysta z pomysłów i rozwiązań wypracowanych przez tworzących w stylistyce pop-artu designerów. Jednak dążąc do uzyskania klimatu inspirowanego kulturą popularną, nie musimy tworzyć projektu całkowicie podporządkowanego temu nurtowi. Równie dobrze możemy poprzestać jedynie na nawiązaniu do charakteru stylu, wykorzystując odpowiednie meble i dodatki.

 

Wyposażenie wnętrza w elementy w stylu pop-art nie musi wiązać się z wysokimi kosztami, chyba, że zdecydujemy się na meble od projektantów. Dużą zaletę stanowią stosunkowo tanie materiały, z jakich wytwarzane są meble charakterystyczne dla nurtu popular art. To przede wszystkim tworzywa sztuczne, takie jak: plastik, plusz, metal, cerata, skaja czy lureks. Niemal całkowicie rezygnuje się przy tym z materiałów naturalnych. W typowej aranżacji utrzymanej w stylu pop-art unika się drewna i wikliny.

 

 

MEBLE W KOLORACH TĘCZY

Meble zaprojektowane w klimacie popartowym odznaczają się intensywną, odważną kolorystyką. Dominują wyraziste, jaskrawe barwy: żółty, czerwony, pomarańczowy, niebieski zielony, fioletowy. Nawiązują one do kolorów ulicznych neonów i wyglądu opakowań produktów dostępnych w supermarketach.

 

Zestawiając ze sobą poszczególne elementy wyposażenia, nie bójmy się operowania kontrastem, ponieważ zestawianie pozornie sprzecznych i niedopasowanych do siebie mebli to jeden z podstawowych wyznaczników stylu. Warto jednak pamiętać o zachowaniu umiaru i właściwych proporcji, aby przez nagromadzenie zbyt wielu elementów i barw, nie wywołać wrażenia chaosu i przytłoczenia. W prawdzie rezultat tego typu aranżacji powinien ocierać się o kicz, ale najlepiej, jeśli będzie to efekt zamierzony, przemyślany, a nie wynikający z połączenia ze sobą przypadkowych sprzętów i ozdób.

 

Charakterystyczne dla mebli wpisujących się w konwencję pop-artu są odważne formy i geometryczne kształty, przede wszystkim: koła, kwadraty i prostokąty. Typowe są też wyraziste, duże wzory, które pojawiać się mogą na różnych elementach wystroju, od drobnych dodatków i naczyń po dywany i fototapety na ścianach.

 

INSPIRACJA KULTURĄ MASOWĄ

Motywami dekoracyjnymi wykorzystywanymi w projektowaniu mebli i dodatków wpisujących się w nurt pop-artu są sztandarowe dla tej stylistyki komiksy, a także wizerunki gwiazd kina, muzyki czy polityków. Ikony kultury popularnej pokroju Merlin Monroe czy Audrey Hepburn stały się znakami rozpoznawczymi stylu pop-art. Inspirację dla designerów stanowią także nawiązania do kreskówek, reklamy i życia codziennego. Grafiki zdobiące meble lub umieszczane w tego typu wnętrzach jako dekoracja mają często ironiczny i dowcipny charakter. Dzięki temu przestrzeń jest pozytywnie odbierana i wprawia użytkowników czterech ścian w dobry humor.

 

Kwintesencję nurtu pop-art stanowią kultowe sprzęty. Ich najbardziej znanym przykładem jest czerwona kanapa w kształcie ust, która na przestrzeni lat zyskała ogromną popularność. Dużą sławą cieszą się też stołki barowe, charakterystyczne dla wystroju amerykańskich restauracji szybkiej obsługi z lat 70-tych. Do innych typowych mebli, których nie może zabraknąć w popartowym wnętrzu, należą plastikowe lakierowane krzesła, fotele obrotowe, pufy i dmuchane siedziska o najdziwniejszych kształtach, lekkie przezroczyste stoliki, regały o nietypowym układzie półek, a także elementy w stylu retro.

 

 

DODATKI

Meblom, które nie mają typowego popartowego wyglądu, można go w bardzo łatwy sposób nadać. Zwykła sofa zmieni swój charakter dzięki różnokolorowym dekoracyjnym poduchom, a kuchenne szafki przeistoczą się w designerskie wyposażenie kuchni po naklejeniu na ich fronty fototapety z adekwatnym motywem. Na ogólny wyraz aranżacji przestrzeni w wybranym pomieszczeniu lub całym mieszkaniu istotny wpływ mają dodatki. W nurt pop-art idealnie wpisują się takie dekoracje, jak: lampy o uproszczonych kształtach, duże abażury i żyrandole, barwne akcenty w postaci naczyń, wazonów, mis, figurek, wzorzyste dywany, zasłony i obrusy. Elementem dekoracyjnym może być także regał wypełniony książkami o kolorowych grzbietach. We wnętrzu stylizowanym w konwencji pop-artu nie powinno zabraknąć również obrazów, plakatów i popularnych reprodukcji. Ich obecność w tak zaaranżowanej przestrzeni jest niemal koniecznością, jeśli zależy nam na uzyskaniu właściwego efektu, a więc wnętrza, w którym łączą się wpływy kultury popularnej ze sztuką i elementami życia codziennego.

 

Jeśli uda nam się z powodzeniem zestawić meble, dodatki, dekoracje, barwy i wzory w taki sposób, by uzyskać aranżację odzwierciedlającą idee stylu pop-art lub nawiązującą do niego, otrzymamy w rezultacie wnętrze żywe i dynamiczne, wpływające na nas pobudzająco, zapewniające pozytywne odczucia. Warto zatem zabawić się w designerów i za pomocą kilku elementów stworzyć wystrój, który można porównać do dzieła nowoczesnego artysty.