Moment rozpoczęcia wytwarzania szkła datowany jest na 3000 lat przed naszą erą. Naukowcy podejrzewają jednak, że szkło może mieć znacznie dłuższą historię. Materiał ten towarzyszy nam niemal od zawsze, ale dopiero nadejście XX wieku i wynalezienie maszyny do masowej produkcji opakowań szklanych przyniosło szybki rozwój tej gałęzi przemysłu. Dziś największymi potentatami w przemyśle szklarskim są USA, Japonia, Rosja, Niemcy, Francja oraz Wielka Brytania.
Wśród wielu rodzajów tego surowca, do produkcji dekoracji najczęściej stosowane jest szkło ołowiowe. Sekret pięknego załamywania światła tkwi w ołowiu, który dostarcza się do składu szkła w postaci tlenków. Zawartość tlenku ołowiu według norm powinna wynosić powyżej 18% objętości. Górna granica nie została wyznaczona, jednak zazwyczaj stosuje się nie więcej niż 80% tlenku ołowiu w całkowitej objętości szkła kryształowego. Efektowne rozszczepienie światła na głębokich szlifach ozdobnych gwarantuje dekoracyjny rezultat. Producenci ozdób ze szkła szczególnie upodobali sobie kryształ ze względu na jego wysoką plastyczność i małą odporność na kwasy: umożliwia to łatwiejsze formowanie, rzeźbienie, jak również trawienie (technika dekorowania szkła). Na swobodne modelowanie szkła wpływa także zmniejszenie się lepkości masy uzyskiwane przez dodanie tlenku ołowiu. Jedną z nielicznych wad wprowadzania tego związku chemicznego do składu surowca stanowi redukcja tlenku ołowiu do postaci metalicznej, w wyniku której szkło ciemnieje, dlatego też przy topieniu konieczna jest atmosfera utleniająca.
Obecnie z kryształu są wykonywane rozmaite przedmioty. Nowoczesne formy i metody wyrobu osiągnęły wysoki poziom zaawansowania technologicznego. W grupie kryształowych dzieł sztuki możemy zatem spotkać klasyczne wazony, patery, szklanki, kieliszki, ale również donice, rzeźby, podstawy lamp, jak i dekoracyjne kryształy do zawieszenia na żyrandolu. We wnętrzach domów i mieszkań chętnie stosowane są także ozdobne pierścienie do serwetek lub chwosty, sznury czy podpięcia do zasłon wykonane z tego tworzywa. Wśród wyrobów z kryształu możemy spotkać się z wyrobami prasowanymi ręcznie, automatycznie lub wyrabianymi przez wydmuchiwanie.
Żyrandole, kandelabry i lampy to jedne z pierwszych elementów wystroju wnętrz, jakie zaabsorbowały kryształ. W przypadku dekoracji oświetleniowych ten szlachetny rodzaj szkła występuje przeważnie pod postacią kul, kropel lub szlifowanych diamentów. Dzięki ostrym krawędziom i wspomnianemu szlifowaniu światło załamuje się, tworząc na ścianach oraz elementach wnętrza piękne efekty świetlne. Dzieje się to w wyniku rozszczepienia światła (w fizyce to zjawisko rozdzielenia się fali świetlnej na składowe o różnej długości), podobnie jak w przypadku pojawienia się zwykłej tęczy na niebie.
Chwosty i podpięcia do zasłon są elementami, które w dość wyraźny sposób kreują przestrzeń wokół okna. Mogą stanowić one nawiązanie do wykończenia karniszy czy klamrą stylistyczną dla abażurów ozdobionych drobnymi kryształkami. Klosze dekorowane tym rodzajem szkła są ciekawą ozdobą, choć niekiedy w pierwszej chwili budzą skojarzenia z domkiem babci, różowym materiałem na abażurze i wszechobecnymi serwetkami. Nowoczesne wersje abażurów często mają postać nitkowych kloszy ze stalową podstawą ozdobionych kryształami. Kryształowe „łezki” prezentują się pięknie, „wypływając” spod abażuru i rozświetlając pomieszczenie.
Prócz wspomnianych elementów szkło ołowiowe często stosowane jest do wyrobu klasycznych wazonów czy talerzy. Ich nowoczesne formy są udoskonaloną, trwalszą i piękniejszą wersją wyrobów, które pamiętamy z czasów, gdy na salonach gościły meblościanki oraz wersalki. Ciekawą ozdobą mogą być również przyciski do papieru: załamanie światła w krysztale leżącym na stosie dokumentów z pewnością umili nam pracę.
Kryształ ma wiele oblicz: od kieliszków na wino, przez bomboniery, dzbanki, wazony, aż do elementów kandelabrów czy żyrandoli. Ich nieocenione wartości estetyczne stanowią postawę niejednej aranżacji, uzupełniają wnętrze, a także czynią je piękniejszym i stylowym.